"Dom" Zofii Starowieyskiej-Morstinowej to barwna historia dworku Baszówka – domu rodzinnego autorki pochodzącej z ziemiańskiego rodu. Opowieść wypełniają członkowie rodziny Zofii oraz aspekty organizacyjno–gospodarcze funkcjonowania dużego polskiego domu na wsi sprzed wieku, które mogą zaciekawić czytelniczki i czytelników nawet po upływie stu lat. Jak stwierdza autorka wspomnień: "Nie były to oczywiście kłopoty finansowe tego typu co dzisiaj, tzn. troska o to, czy starczy na obiady do pierwszego. Były to kłopoty i rozleglejsze, i bardziej skomplikowane, związane z prowadzeniem gospodarstwa, z utrzymaniem się na majątku, a także z utrzymaniem obowiązującej 'stopy życiowej'." Podtrzymywanie tej tajemniczej i trudno definiowalnej stopy życiowej jest jednym z wielu ciekawych wątków. Polegało ono na nieustannym śmieszno–gorzkim kombinowaniu i kalkulowaniu. Czy jechać pociągiem pierwszą klasą (niech nas inni w tym luksusie zobaczą) czy też ekonomicznie klasą drugą... Jak wielopokoleniową i wielodzietną rodzinę pomieścić w budynku, który choć jest szumnie nazywany dworkiem, to jednak też ma ograniczoną liczbę pomieszczeń? Jak zaplanować wydatki, aby "osiągnąć to, co mieli inni, za cenę znacznie niższą"? Jak znacznie taniej niż inne panie ubrać siebie i swoje dzieci oraz ogólnie "co, gdzie i jak najkorzystniej kupić". Dzieci ostatecznie wyrosły, świat zaczął się przekształcać, nastał czas pierwszej wojny, potem drugiej a wedle słów Zofii Starowieyskiej-Morstinowej "choć zmieniło się się wiele – wiele przetrwało. Tak zwykle bywa w życiu. Taki jest rytm historii, o której opowiada autorka.
Polecam!
Jagoda Lipka