Pewnego dnia Pani w szkole zaczęła opowiadać o kukułkach i ich zwyczajach. Usoa, wsłuchując się w jej wypowiedź, poczuła ogromny smutek i ciężar w brzuchu. Pani opowiadała, że kukułcze mamy są przebiegłe i psotne. Usoa nie chciała się z tym zgodzić, bo skąd Pani mogła wiedzieć, jaki powód mają te mamy, aby się tak zachowywać? Dlaczego dziewczynka tak mocno przeżywała słowa nauczycielki o kukułce? Czy udało się jej poczuć lepiej? A może ktoś jej w tym pomógł?
Książka ta w piękny, metaforyczny sposób pokazuje urywek losów dziewczynki, która przyleciała z kraju ogarniętego głodem i niedostatkiem. Jedyne, co miała, to list. Pomimo trudnego tematu, opowieść ta niesie nadzieję. Jest to dobra baza do rozmowy z dziećmi o dzisiejszych ruchach migracyjnych, a także o kukułkach. ;)
Polecam!
Justyna Stachura