W dniu 3 lipca 2025 roku w Bibliotece w Małomicach odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem uczestniczki miały okazję wspólnie porozmawiać
o niezwykle poruszającej i emocjonalnej lekturze – książce Krystiana Stolarza pt. „Przestań, proszę”. Kameralna atmosfera czytelni stworzyła dogodne warunki do skupienia i szczerej rozmowy, co sprawiło, że dyskusja była wyjątkowo głęboka i autentyczna.
Lektura wzbudziła wśród uczestniczek wiele silnych emocji – od wzruszenia i współczucia po gniew i bunt. Książka porusza niezwykle trudny, ale bardzo ważny temat przemocy domowej i toksycznych relacji międzyludzkich. W trakcie rozmowy klubowiczki zwracały uwagę na różne aspekty ukazane w powieści – od psychologicznego portretu głównego bohatera, przez relacje rodzinne, aż po mechanizmy wyparcia i milczenia, które często towarzyszą ofiarom przemocy.
Jednym z kluczowych tematów dyskusji była siła wewnętrzna, którą człowiek musi odnaleźć w sobie, aby przerwać błędne koło cierpienia i lęku. Uczestniczki podkreślały, jak trudna i zarazem odważna była droga głównego bohatera do odzyskania godności i wolności. Szczególne zainteresowanie wzbudził sposób narracji – prosty, ale bardzo przejmujący, co nadało opowieści autentyczności i sprawiło, że czytelniczki czuły się, jakby słuchały osobistego świadectwa, a nie jedynie literackiej fikcji. To właśnie granica między literaturą a prawdziwym doświadczeniem stała się jednym z najbardziej ożywionych wątków rozmowy.
Spotkanie okazało się nie tylko przestrzenią do wymiany myśli na temat książki, ale również momentem wspólnej refleksji nad problemami społecznymi, z którymi wielu ludzi wciąż się zmaga. W trakcie rozmowy nie zabrakło również osobistych przemyśleń i odniesień do doświadczeń z życia codziennego – niektóre uczestniczki dzieliły się historiami, które pokazały, jak ważna jest świadomość i reagowanie na przemoc.
Zgodnie uznano, że książka „Przestań, proszę” to trudna, ale niezwykle potrzebna lektura, która skłania do głębokiej refleksji nad tym, jak wielką wagę ma empatia, uważność i odwaga
w mówieniu „dość”. Spotkanie zakończyło się w atmosferze wzajemnego zrozumienia
i wsparcia, a wiele uczestniczek podkreślało, że rozmowy takie jak ta są nieocenione – zarówno pod względem literackim, jak i społecznym.
