Ałbena Grabowska w utworze "Matki i córki” ukazuje cztery kobiety z jednej rodziny, które w trudnej sytuacji potrafiły wykazać się siłą i determinacją, by radzić sobie przeciwnościami losu.
Prababka Maria, babka Sabina córka Magdalena zmagają się ze swoją przeszłością.
Maria podąża a swoim mężem zesłańcem na Sybir, jej córka Sabina była więźniarką Ravensbruck, przebywa na bloku, doktor Kelle wraz z innymi dokonywał eksperymentów medycznych na kobietach. Magdalena straciła ukochanego i samodzielnie wychowywała córkę Paulinę (Lilę) w powojennej Polsce. Lila żyje z piętnem dziecka niekochanego i uwikłanego w tajemnicę. Każda z bohaterek mierzy się z macierzyństwem w innych okolicznościach i dla każdej jest to doświadczenie przełomowe.
W domu bez mężczyzn piętrzą się sekrety i tajemnice, niewyjaśnione historie i sekretne przeżycia Pod wpływem tych przemilczeń i niedomówień najmłodsza bohaterka zastanawia się jakie dziedzictwo przekaże ona swoim dzieciom. Próbuje poznać przeszłość, ale wciąż trafia na mur niedopowiedzeń, kłamstw i przeinaczeń. Liczba dramatów skumulowanych w jednej rodzinie jest tak duża, że aż niewiarygodna. Ukazane są tu losy kilku kobiet z jednej rodziny, ich ciężkie życie. Marii na Syberii, Sabiny w obozie koncentracyjnym, Magdaleny w PRL. „Matki i córki to powieść o ich sekretach, wstydzie, o wyborach, jakich dokonały w swoim życiu.
/Małgorzata Krumpolc, DKK Brzeźnica/