I Frączyk „Jak u siebie"
Eliza Lisiewicz to pielęgniarka zatrudniona w domu seniora na Marcowym Wzgórzu. Bohaterka ma wymarzoną pracę, niewielkie mieszkanie na warszawskiej starówce, chłopaka Leszka. Jej bliscy wyjechali do Australii. Spokojne życie Elizy zostaje zakłócone gdy umiera jedna z pensjonariuszek, pani Ludwika , z którą pielęgniarka jest emocjonalnie związana. Okazuje się, że Eliza otrzymuje w spadku dom pod numerem 170.Cieszy ją widok starej, zabytkowej kamieniczki, ale wkrótce okazuje się, że jest właścicielką budynku o numerze 170 A,a to jest hotel i restauracja „Zacisze” dość zniszczone i o wątpliwej reputacji.
Jako bogata spadkobierczyni zostaje zwolniona z pracy, którą kochała. Wszyscy wokół są przekonani, że odziedziczyła, majątek, a bohaterka musi stawić czoła wyzwaniom, które przed nią stanęły.
Bardzo pomocna w tej sytuacji okazuje się jej przyjaciółka Iga, która orientuje się w tej branży. Codzienne problemy chwilami przerastają możliwości kobiet, które muszą sobie radzić z pracownikami, wystrojem, wymianą urządzeń kontrolami.
W hotelu zamieszkał rezydent Karol Kowalski, który okazuje się wnukiem p. Ludwiki. Między nim a właścicielką rodzi się uczucie. Dzięki przyjaciółce i pozostałym pracownikom, hotelu udaje się Elizie wypłynąć na szerokie wody. W międzyczasie zrywa z Leszkiem. Kiedy wydaje się, że już okrzepła w branży hotelarskiej, pojawia się nowy problem. Jest nim brak dojazdu do działki, na której stoi hotel. Po wielu kłopotach problem udaje się rozwiązać. Ma w tym swój udział ojciec Karola. Młodzi otrzymują w prezencie starą willę, która tak bardzo spodobała się Elizie, że zdecydowała się przyjąć spadek, sądząc wówczas że ten właśnie budynek jest przedmiotem spadku „Jak u siebie” to powieść obyczajowa z elementami dowcipu, wątkiem miłosnym i szczęśliwym zakończeniem
/Małgorzata Krumpolc, DKK Brzeźnica/