W kwietniu 2022 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dorosłych w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Erica Emanuela Schmitta „Dziennik utraconej miłości”.
Autor odsłania przed czytelnikami swoje osobiste przeżycia, jakich doświadczył po śmierci ukochanej mamy - mistrzyni Francji w sprincie z 1945 roku. Mimo że stracił ją, gdy był już dojrzałym mężczyzną, nie potrafi poradzić sobie z bólem i rozpaczą. Wracają do niego wspomnienia z dzieciństwa i przypomina sobie wszystkie ważne chwile spędzone z matką. Z wdzięcznością zauważa, że mama obdarzyła swoje dzieci - jego i jego starszą siostrę - tak wielką miłością, że dzięki niej będą mieć siłę do końca swoich dni. Erica mama nazywała swoim niebieskim króliczkiem. Czy dlatego ulubionym kolorem pisarza jest teraz niebieski i wszystkie jego odcienie? W jego szafach zdecydowanie dominują ubraniami w kolorze blue. Analizując więź, jaka łączyła go z matką, pisarz wraca także myślami do pozornie chłodniejszych relacji z ojcem. Przypomina sobie, że jako dziecko miał wrażenie, że ojciec nie cieszy się z jego osiągnięć. Dopiero rozmowa z przyjaciółmi rodziców uświadomiła pisarzowi, że ojciec był z niego bardzo dumny, ale nie potrafił okazywać swoich uczuć. Przyjął pozę wymagającego ojca.
O miłości matki Schmitt pisze tak:
"Patrzyła na mnie jak na jakąś wyjątkową istotę, niezrównaną, uzdolnioną. Oto klucz do mojego losu: uwierzyłem w spojrzenie matki."
"Moja matka nie chciała, żebym tylko żył, chciała, żebym był szczęśliwy. Mam wobec niej obowiązek szczęścia."
Pamiętnik utraconej miłości to również zbiór myśli z dwóch lat po odejściu matki, jakie zajęło autorowi oswojenie nowego świata. Świat, w którym nie ma już ukochanej kobiety, która dała mu życie. Świat, w którym jest teraz sierotą. Świat, w którym musi zaakceptować to, co nie do przyjęcia: utratę matki, która go urodziła.
Polecamy.
/Moderator, Barbara Przeździęk/
