Dnia 04 marca kolejny raz odbyło się spotkanie klubowiczów DKK „Orator” w Świebodzinie, podczas którego dyskutowałyśmy o książce Zośki Papużanki „Żaden koniec”. To opowieść o rodzinie, która w gruncie rzeczy niewiele o sobie wie, nigdy nie potrafi ze sobą rozmawiać i skrzętnie ukrywa przed sobą swoje sekrety, żale i urazy. Śmierć babci Krystyny, seniorki rodu, zmusza jej dzieci i wnuki do rozmyślań nad tym, kim naprawdę była w ich życiu i jakie skrywała tajemnice. Czy po śmierci Krystyny jej rodzina ma szansę na poprawę wzajemnych relacji i nauczenie się okazywania sobie bliskości? Ta myśl towarzyszy czytelnikowi niemal przez cały czas spędzony z książką. Odpowiedzi na to pytanie jednak nie znajdziemy w powieści. Utwór jednak skłania do refleksji i zastanowienia się nad tym, co tak naprawdę przekazujemy kolejnym pokoleniom naszych bliskich. Panie stwierdziły, że książkę bardzo dobrze się czyta, napisana jest ładnym językiem. Jest godna polecenia.

Następne spotkanie odbędzie się 8 kwietnia. Do przeczytania wytypowana została książka Remigiusza Mroza „Behawiorysta”.

Moderator Renata Borowiak

I mamy już Nowy Rok 2024. Pierwsze spotkanie klubowiczów DKK „Orator” w Świebodzinie odbyło się 8 stycznia. Omawiana była książka Grażyny Plebanek „Madmuazelka”.

W powieści autorka opowiada dwie równoległe historie rodzinne, w których pamięć służy temu, by zapomnieć, a prawda może okazać się przyczyną klęski. Jednocześnie jest to książka o budowaniu nowych wspólnot, o kształtowaniu tradycji wolnej od przesądów i obalaniu murów, które rosły pokoleniami. Historia rozpoczyna się od zbrodni, która nie tylko połączy losy tytułowej Madmuazelki i Jakuba – syna ofiary, ale także położy się cieniem na ich dalszym życiu. „Madmuazelka” to historia o poszukiwaniu tożsamości, życiu pomiędzy różnymi kulturami, o traumach dzieciństwa i tym jaki wywierają wpływ na dalsze życie. To obraz domu naznaczonego przemocą i chorobą alkoholową. Co poruszyła Grażyna

Plebanek? Wielotorowość życia (wybór drogi), otwartość przed samym sobą a także rodzicielstwo (nie każdy powinien być rodzicem).

Klubowiczki stwierdziły, że książka mimo wielowątkowości dobrze się czyta.

Kolejne spotkanie zaplanowano na 5 lutego a do przeczytania zaproponowano książkę Valerie Perrin „Cudowne lata”.

 Moderator Renata Borowiak

„Morze to woda, która oddycha”– taką myśl, świadczącą o wyobraźni autora, a jednocześnie bacznego obserwatora natury, wyszukały w książce Perrin Valerie „Cudowne lata” uczestniczki Dyskusyjnego Klubu Książki, które po raz kolejny spotkały się 5 lutego w bibliotece. Lektura uznanej francuskiej pisarki wywołała niezwykle burzliwą dyskusję. Powieść porusza wiele ciekawych wątków, zmusza do refleksji, pozwala pobyć w francuskich prowincjonalnych klimatach lat dziewięćdziesiątych. Najbardziej jednak zachwyca przyjaźń, a może miłość trojga ludzi, znających się od dziecięcych lat i będąca dla siebie wszystkim. Są razem w radościach i cierpieniach. Czytelnik zaczyna wręcz tęsknić za takimi uczuciami i bliskością z drugim człowiekiem. Nie jest to jednak idylla. Dorastanie, dojrzewanie, dorosłość przynosi ból po starcie najbliższych ludzi, niespełnione obietnice i stracone złudzenia. Okazuje się również, że najwierniejsi przyjaciele mają swoje tajemnice… Powieść w wielu miejscach zaskakuje. Na uwagę zasługuje także piękno użytego przez autorkę języka, bogactwo słów, wnikliwe, celne, inteligentne porównania. Przepiękna, poruszająca opowieść, której nie da się opowiedzieć – trzeba ją samemu przeczytać. Gwarantujemy jednak, że zostanie w pamięci.

Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki odbędzie się 4 marca 2024 r., a bohaterem będzie powieść Zośki Papaużanki „Żaden Koniec”.

Serdecznie zapraszamy.

Moderator Anna Świątek

Spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, które przypadło w Barbórkę - 4 grudnia miało świąteczny wydźwięk. Wśród członkiń klubu są bowiem dwie Barbary, które ugościliśmy tortem, a serdecznościom nie było końca. Naszym specjalnym gościem był Jan Kobuszewski, którego wspominałyśmy po przeczytaniu książki Magdy Jaros „Ty pierunie! Biografia Franciszka Pieczki”. Autorka stanęła przed wyjątkowo trudnym zadaniem, bo Franciszek Pieczka starannie chronił swoją prywatność. W książce nie znajdziemy więc ciekawostek z jego życia rodzinnego. Znamienne jest to, że nawet ludzie z jego najbliższego grona, jak np. Kazimierz Kaczor, z którym przyjaźnił się ponad pięćdziesiąt lat zamykają wspomnienia o Franciszku Pieczce w kilku słowach: „wybitny aktor, zawsze profesjonalny, uczciwy, skromny”. Trochę szkoda, bo tak przedstawiony obraz ulubionego przez nas artysty jest niekompletny…

Spotkanie zakończyłyśmy świątecznymi życzeniami, bo następne dopiero 8 stycznia, na które serdecznie zapraszamy. Analizie poddamy książkę Grażyny Plebanek „Madmuazelka”.

Moderator Anna Świątek