W ostatni czwartek września na spotkaniu DKK omawiana była książka Małgorzaty Czyńskiej Berezowska. Nagość dla wszystkich. Opinie na temat książki były podzielone, ale ogólnie podobała się i polecamy ją ze względu na samą bohaterkę.

Napisania recenzji podjęła się pani Elżbieta Herbik:

Choć nie przepadam za biografiami, ta mnie urzekła. Odebrałam Maję Berezowską jako wolną kobietę, wolnego człowieka. A żyła w czasach, gdy z tą wolnością było różnie. Autorka biografii ukazuje ją jako wielką artystkę, osobę o ogromnym dorobku artystycznym. Lubiła malować sceny erotyczne, miłosne i przez to uznawano ją w Polsce za skandalistkę zarówno w okresie międzywojennym, jak i powojennym. A w Polsce nic się nie zmieniło, dalej jesteśmy krajem, w którym seksualność to temat tabu nie tylko w sztuce i literaturze, ale i życiu codziennym. Smutna ta nasza Polska rzeczywistość. Artystka żyła w ciekawych i trudnych czasach, ale nawet najczarniejszy okres II wojny światowej i pobyt w obozie Ravensbrück nie spowodował przerwy w rysowaniu. Była osobą niezwykle otwartą, uwielbiała spotkania towarzyskie. Otaczała się osobami o pięknych wnętrzach, artystami. Uwielbiała piękne przedmioty. Jej dom, nawet powojenne mieszkanie, pełne było pięknych bibelotów. Uwielbiała kwiaty. One dawały jej wytchnienie i były natchnieniem w jej twórczości.

Książka niezwykle interesująca, takie przypomnienie trochę z literatury, trochę z historii. Szkoda, że stosunkowo mało w niej zdjęć rysunków i obrazów. Ale zachęciła mnie do poszukiwań twórczości M. Berezowskiej w Internecie.

Za nami piąte spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci w tym roku, które odbyło się 16 maja 2023 roku. Spotkanie przebiegło w bardzo miłej atmosferze, humory nam dopisywały, a to na pewne za sprawą książki Marcina Przewoźniaka – „Puk, puk! Zastałem króla?”. Autor opisuje zabawną historię rodziny Bielskich, mieszkańców starej kamienicy w Warszawie i jej niezwykłych gości z przeszłości. Z pozoru wiodą oni zwyczajne życie, dwunastoletni Stanisław uczy się w szkole, jego tato pracuje w muzeum i uwielbia znosić do domu różne starocie. Mama z kolei jest ochroniarzem na lotnisku. W ich mieszkaniu znajduje się spiżarnia, która od wielu lat nie miała drzwi. Pewnego dnia pan Bielski przytaszczył jakieś stare, ale za to idealnie pasujące do nietypowego otworu. Nikt jednak nie spodziewał się, że w związku z tym w ich spiżarni powstanie przesmyk między wiekami, który umożliwi odwiedziny ludzi z zamierzchłych czasów. Proszę nam wierzyć, tych odwiedzin było całkiem sporo. Poznałyśmy sympatycznego i wesołego Spytka, błazna króla Zygmunta, rozsmakowanego w coca-coli, który najbardziej przypadł nam do gustu. Nieźle ubawiliśmy się też w czasie odwiedzin kanclerza Lwa Sapiehy, który z polecenia króla Zygmunta szukał godnego miejsca na nową stolicę, trzeba wspomnieć, że rozważał różne miasta oprócz Warszawy. Książka Marcina Przewoźniaka jest ciekawa i pogodna, przeczytałyśmy ją z przyjemnością. Dzięki niej poznaliśmy wiele faktów historycznych i dużo ciekawostek. Polecamy!

Grażyna Lichwiarz

Kolejne, szóste już spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci za nami. W świetnych humorach, w iście wakacyjnym nastroju, spotkałyśmy się we wtorek, 6 czerwca 2023 roku, żeby porozmawiać o książce Celii C. Pérez Pierwsza zasada punka. Nastoletnia Maria Luiza uważa siebie za punka. Kocha muzykę rockową i uwielbia kleić ziny. Jest zbuntowaną dziewczyną, która nie znosi swojego imienia, nie chce uczyć się języka hiszpańskiego i nienawidzi kolendry. Po przeprowadzce do Chicago, pierwszego dnia w szkole naraża się nauczycielce z powodu niechlujnego ubioru i mocnego makijażu.  Na potrzeby Jesiennej Fiesty tworzy zespól muzyczny The Co-Co ̀s, który za zbyt głośną muzykę zostaje wykluczony z oficjalnego występu. Malù nie godzi się na taką niesprawiedliwość, buntuje się przeciwko szkolnemu regulaminowi, szuka kompromisu, żeby jednak wystąpić. Zgodnie z pierwszą zasadą punka, którą wyznaje, musi być sobą. Jednak według naszych dziewczyn, zasada ta nie jest łatwa do utrzymania.  Przecież wszyscy w około oczekują od ciebie dobrego zachowania, ty natomiast szukasz zrozumienia, potrzebujesz akceptacji i ciągle czujesz się odrzucona. Przeczytałyśmy książkę z prawdziwą przyjemnością, ciekawa fabuła, barwna bohaterka, z którą każda z dziewczyn mogła się utożsamić. Książkę gorąco polecamy, miłej lektury!

 Grażyna Lichwiarz

27.04.2023 roku, w czasie kolejnego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci, które odbyło się w Filii nr 1 MBP im. Papuszy w Żaganiu, miałyśmy przyjemność porozmawiać o utworze Kristiny Ohlsson Szklane dzieci. Nastoletnia Billie razem ze swoją mamą przeprowadza się po śmierci taty do małego domu w Ahus. Matka dziewczynki od samego początku jest zauroczona starym, drewnianym domem. Billie wprost przeciwnie, wyczuwa w nim niepokojącą aurę. Kiedy więc ktoś puka w szybę na piętrze, a lampa w pokoju kołysze się bez powodu, dziewczyna jest już niemal przekonana, że dzieje się coś złego. Wspólnie z przyjaciółmi próbuje poznać losy poprzednich mieszkańców domu. Wśród ludzi krążą plotki, że w domu podobno straszy, a jego mieszkańcy są w niebezpieczeństwie.  Kto stoi za niewiarygodnymi zdarzeniami? Fabuła książki wciągnęła nas bez reszty, trudno było się od niej oderwać. Niemal do końca historii zastanawiałyśmy się czy w domu naprawdę straszy? Jeżeli tak, to kto? Duchy kobiet, które zmarły w tragicznych okolicznościach, czy raczej duchy szklanych dzieci, które potopiły się w morzu? Zakończenie troszeczkę nas zaskoczyło, chociaż jest całkiem realne. Kwestia kołyszącej lampy nie została wyjaśniona, ale każda z nas miała swoją teorię. Podsumowując, książka nas urzekła, mnóstwo tajemnic i niewyjaśnionych zagadek, ciekawa historia z duchami w tle. Na pewno polecamy!

Grażyna Lichwiarz