23 lutego 2022 roku spotkaliśmy się w Bibliotece w Starym Strączu, aby porozmawiać o książce Tammy Robinson pt. "Normalni inaczej".

Była herbata, kawa i ciasteczka oraz bardzo przyjemna atmosfera.

Po zapoznaniu się z informacjami na okładce można by sądzić, że to książka o młodzieży i dla młodzieży. Nic bardziej mylnego. Tak szeroka problematyka poruszona przez autorkę zainteresuje każdego. Jest to książka przede wszystkim o uczuciach, rodzącej się pierwszej miłości, marzeniach. Jednak nic nie jest tu różowe. Dysfunkcje w rodzinach głównych bohaterów – Maddy i Alberta: autyzm siostry, czy ojciec tyran znęcający się psychicznie nad synem i żoną. Żal, ból i wewnętrzne rozterki przeciwstawione pięknym romantycznym chwilom, jakie spędzają ze sobą młodzi ludzie. Na przekór wszystkim i wszystkiemu "normalni inaczej".

Zainteresował nas temat autyzmu, czy zespołu Downa. Podawaliśmy przykłady dzieci z tymi schorzeniem z naszego otoczenia. Okazało się, że bardzo małą wiedzę posiadamy o tych bardzo poważnych chorobach. W zbiorach biblioteki znalazła się książka o zespole Downa Doroty Terakowskiej pt. „Poczwarka”, która na pewno pomoże nam zgłębić temat.

Warto przeczytać „ Normalnych inaczej”. Wzruszają do łez.

/Krystyna Kalisz/

Ostatnie tegoroczne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Starym Strączu zorganizowałyśmy dnia 15 grudnia 2021 roku. Na początek włączyłyśmy do posłuchania kilka utworów muzycznych w wykonaniu Urszuli Dudziak. Powodem tego była ostatnio przeczytana autobiografia pt. „Wyśpiewam wam więcej”.

Nie obyło się bez słów krytyki. Jedna z klubowych koleżanek stwierdziła, iż nie lubi tego typu muzyki, ponieważ jej nie rozumie. Książka też nie przypadła jej do gustu, bo artystka cały czas tylko się chwali własną osobą. Rozgorzała dyskusja, ponieważ pozostałe panie miały zgoła inne zdanie na ten temat. Książkę uznałyśmy wręcz za bardzo dobrze i ciekawie napisaną, bo życie Urszuli było i jest w dalszym ciągu bardzo interesujące, czasem burzliwe, pełne różnych przeżyć, porażek, które w jakiś sposób musiała pokonać, ale przede wszystkim sukcesów, które osiągnęła dzięki ogromnej pracy i determinacji. Czytając, czułyśmy tę energię, która emanuje od artystki. Lektura jest swoistym rodzajem podsumowania dotychczasowego dorobku artystycznego, a pisząc ją autorka bazowała na pamiętnikach prowadzonych wcześniej. Zabawa głosem i dźwiękiem, pasje życiowe w postaci muzyki i tenisa ziemnego. Kobieta wulkan, utalentowana i z dobrą duszą, pełna radości, dynamiki i optymizmu. Szczęśliwa i zakochana mimo upływu wieku, z ogromnym dystansem do siebie. Pod koniec burzliwej dyskusji koleżanka krytykująca zmieniła nieco zdanie o samej artystce i jej książce.

Warto przeczytać! Gorąco polecamy!

Styczeń upłynął nam przy dość obszernej lekturze Katarzyny Grocholi pt. „Przeznaczeni”.
Nasze pierwsze tegoroczne spotkanie odbyło się 27 stycznia 2022 r. w nowo wyremontowanej bibliotece, pachnącej świeżą farbą. Otoczenie i atmosfera sprzyjały dyskusji.

Na początek zadzwoniłyśmy do nieobecnej w tym dniu koleżanki z zapytaniem, co sądzi na temat książki. Klubowiczka opowiadała tak zajmująco, że  słuchałyśmy uwag i spostrzeżeń, jak dobrej audycji radiowej. Jej zdaniem, a co wynikło z dalszej dyskusji, również naszym, Katarzyna Grochola jest pisarką z wyższej półki. Pisze z pełną świadomością tego, co chce przekazać czytelnikowi. Charakteryzuje się znajomością psychiki człowieka, ukazując nam postaci różniące się osobowościami i podejściem do życia. W swojej wielowątkowej powieści ukazuje obraz młodego pokolenia, które napotykając wiele przeciwności losu, szamocze się w trudnej codzienności, aby osiągnąć własne cele i szczęście w życiu. Określenie „przeznaczeni” dotyczy każdego z nas. Musimy przejść przez życie dokonując wyborów, niejednokrotnie bardzo trudnych. Wybory te prowadzą nas różnymi drogami, często krętymi. Dużą rolę odgrywają spotykani na tej drodze przypadkowi ludzie. Ale czy zdajemy sobie tak do końca z tego sprawę?

Autorka realistycznie pokazuje nam świat hazardu. Zupełnie nie zdawałyśmy sobie sprawy, że jest aż tak brutalny i okrutny. Odczytujemy to jak swojego rodzaju ostrzeżenie dla młodego pokolenia i nie tylko.

W trakcie dyskusji tylko jedna uwaga była negatywna, ponieważ koleżanka wolałaby czytać coś bardziej optymistycznego, co ukazywałoby raczej radość życia. Zdaniem większości  „Przeznaczeni” nie jest lekką lekturą. Autorka ukazuje prawdziwe życie, szczególnie młodego pokolenia. Charakteryzuje się pięknym językiem literackim i jest bardzo pouczająca.

Warto przeczytać. Gorąco polecam!

/Krystyna Kalisz/

Idąc na spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki miałam mieszane uczucia co do ostatnio przeczytanej lektury pt. „Szczęście na miarę” autorstwa Agaty Kołakowskiej. Jednocześnie bardzo ciekawiło mnie, co sądzą na te temat moje klubowe koleżanki. Spotkanie nasze odbyło się 17 listopada 2021 roku.

W książce autorka opowiada o niezwykłym, utalentowanym i nieszablonowym krawcu, który zajmuje się szyciem na miarę nietuzinkowych, bardzo eleganckich sukienek. Ich niezwykłość polegała na wszywaniu kawałka materiału z wyhaftowanym indywidualnym życzeniem każdej klientki, która wierzyła w ich sprawczą moc. Książka została napisana bardzo lekkim, świeżym językiem, który sprawił, iż czytało się ją z wielką przyjemnością.

Zdziwiła mnie wielka naiwność kobiet, które bezkrytycznie wierzyły w spełnianie tych życzeń. Lecz, zdaniem moich koleżanek, nie należy brać tego dosłownie. Można spojrzeć na całość z innej strony. Czyż wiara nie czyni cudów? Przecież sugestia może w człowieku wiele zmienić i zdziałać. A rola podświadomości? Jeżeli czegoś bardzo pragniemy i w coś wierzymy, czyż nie osiągamy celu? Koleżanka podała przykład, gdy po odbyciu poważnej operacji miała 20 % szans na to, aby samodzielnie chodzić. Jednak mocno wierzyła w to, że pokona trudności i udało jej się wrócić do sprawności. A więc warto wierzyć, warto mieć marzenia. One wnoszą w nasze życie nadzieję na lepsze jutro, ubogacają naszą codzienność.

I Drogie Kobiety – noście sukienki!

Polecamy!

/Krystyna Kalisz/