W marcu 2022 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dorosłych w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Romy Ligockiej Jeden dobry dzień.  

To jest tajemnica Romy Ligockiej: jej książki pisane są zawsze bardzo osobiście i emocjonalnie. Stąd ich siła i wyjątkowa więź z czytelnikami. Pisarka przygląda się światu, który ją otacza, opowiada nam swoje życie – zawsze trochę inaczej, zawsze z innej perspektywy. Refleksyjnie, dojrzale, z łagodnym poczuciem humoru. Najnowsza książka jest może bardziej emocjonalna niż inne. Jej sercem jest bowiem opowieść autorki o tym, jak stara się pomóc bliskiej osobie w najważniejszych, pełnych bólu chwilach – w zmaganiu się z chorobą. Diagnoza brzmi: nowotwór. Roma Ligocka postanawia towarzyszyć choremu przyjacielowi i razem z nim walczyć o każdy kolejny dzień. Dwanaście miesięcy. Szpitalne korytarze. Codzienność choroby. Chwile nadziei i momenty rozpaczy. Jak oswoić pustkę po stracie bliskich? Jak wrócić do siebie? Skąd wziąć siłę? Roma Ligocka nie szuka prostych odpowiedzi, ale robi wszystko, by wesprzeć czytelnika, dać nadzieję. Opowiada też o zwyczajnych spotkaniach, wzruszeniach, o miłości także. Dzieli się z nami swoim zachwytem nad urodą codzienności i głęboką radością z każdego dobrego dnia.

Polecamy.  

/Moderator, Barbara Przeździęk/

W lutym 2022 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dorosłych w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Magdaleny Ludwiczak „Ten z naprzeciwka”.  

,,Ten z naprzeciwka” to historia o zagubieniu. O trudnej do przebycia ścieżce ku spokojnemu życiu, gdy człowiek prześladowany jest nieustannie przez demony przeszłości. Każdy z bohaterów, wykreowanych przez autorkę, w samotności prowadzi własną batalie o szczęście. Jagoda, Norbert, Janusz popadają w stan poczucia beznadziei. Katalizatorem tej trójki staje się właśnie Jagoda – osoba, której przeżycia, w porównaniu do trudnej przeszłości mężczyzn, są zdecydowanie lżejsze. Wzajemna relacja bohaterów zdaje się mieć ozdrowieńczą moc. Magdalena Ludwiczak pokazuje jak ogromne znaczenie dla drugiego człowieka ma wsparcie, pomoc czy choćby sama obecność drugiej osoby.  

Już sam tytuł tej książki sugeruje nam jak bardzo życiowa jest ta historia. Tych z naprzeciwka jest tak wielu… Codziennie mijamy ich na ulicy, widzimy w oknie w bloku po drugiej stronie. Każdy nosi w sobie ładunek doświadczeń, który ukształtował go na człowieka, którym się stał. Autorka nie boi się poruszać zagadnień, które nadal w naszym społeczeństwie wzbudzają niepokój i nieufność wobec osób, które zmagają się z danym problemem: zaburzenia psychiczne, alkoholizm, próby radzenia sobie z nieustannym cierpieniem i lękiem. Jakże łatwo przychodzi nam ocenianie drugiej osoby, bez choćby momentu zastanowienia i chwili, by zadać sobie pytanie ‚dlaczego?’ …  

Mimo trudnych tematów, które z sobą niesie, z książki Magdaleny Ludwiczak bije optymizm, co sprawia, że czyta się ją nader lekko i szybko. „Ten z naprzeciwka” to pozycja idealna dla miłośników literatury obyczajowej!  

/Moderator, Barbara Przeździęk/

W marcu 2022 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dzieci w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Michelle Cuevas Jak hodować i karmić domową czarną dziurę.

Bohaterką powieści jest jedenastoletnia Stella Rodriguez, miłośniczka astronomii, która wracając z siedziby NASA spotyka na swojej drodze czarną dziurę. Ta jest niewielka i wygląda na zagubioną, gdy zaczyna podążać za Stellą, dziewczynce nie pozostaje nic innego jak przygarnąć kłopotliwe zwierzątko. Życie pod jednym dachem z czarną dziurą, nawet niewielką, nie jest czymś łatwym i choć pupil powoli się oswaja, to jednak sprawia mnóstwo kłopotów

Czarna dziura zadomowiła się w pokoju Stelli. Stała się nietypowym domowym zwierzątkiem, które na początku sprawiło trochę kłopotów, bo niczym odkurzacz wciągało wszystko, co znalazło na swojej drodze. Z czasem właściwości czarnej dziury stały się przydatne. Stella zaczęła wrzuca do niej wszystko, czego chciała się pozbyć. Słowem, wszystkie rzeczy, które przypominały zmarłego ojca i sprawiały, że Stella czuła „dziurę w sercu”.

Tytuł książki Jak hodować i karmić domową czarną dziurę mógłby brzmieć Jak wydostać się z czarnej rozpaczy po stracie bliskiej osoby. Wrzucenie do czarnej dziury rzeczy wywołujących wspomnienia po zmarłym ojcu miało pomóc Stelli uporać się z żalem. Czy jednak zapomnienie o wspólnej przeszłości jest dobrą metodą? Może wspomnienia – choć wywołują ból – warto zachować w sercu i czerpać z nich siłę? Mogą stać się „bezpiecznym schronieniem”, gdy jesteśmy smutni lub zagubieni. W życiu każdego z nas jest przecież miejsce na różne uczucia: miłość, żal, tęsknotę, ból po stracie i odwagę, by pokochać na nowo. O tym wszystkim Stella dowiaduje się, gdy sama skacze o czarnej dziury i odbywa w niej podróż w głąb siebie – swoistą psychoterapię: „Próbowałam się pozbyć wszystkiego, co było złe w moim życiu, i niewiele brakowało, a nie zostałoby też nic dobrego”. Stella przechodzi przemianę i godzi się z losem.

Książka bardzo nam się podobała i przekazujemy gwiezdne przesłanie dla każdego, kto tęskni po stracie bliskiej osoby: „Nawet jeśli jakaś gwiazda umiera daleko, daleko stąd, jej światło jest nadal widoczne, a gwiazdozbiór, którego była częścią, trwa”. 

/Moderator, Barbara Przeździęk/

W lutym 2022 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dzieci w Bibliotece w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Paulette Bourgeois „Franklin i kółko przyrodnicze”.  

Franklin wraz z kolegami należeli do szkolnego klubu przyjaciół przyrody. Mieli nawet swoje klubowe zwierzątko, a był nim mały gekon. Wszyscy ładnie się nim opiekowali, ale zbliżały się wakacje i trzeba było znaleźć kogoś kto zabierze Gekusia do domu i zajmie się nim w tym czasie. Franklin oczywiście z przyjemnością się zgłosił, ale zrobił to również bóbr. Wśród uczniów zostało przeprowadzone głosowanie, ale tutaj znowu był remis, nadal nie było wiadomo kto powinien zabrać do domu gekona. Gęś wymyśliła zawody, zwycięzca zostanie opiekunem zwierzaka... Obaj chłopcy chcieli bardzo wygrać, ale zwycięzca mógł być tylko jeden. Na szczęście wykazał on się wielkim sercem i mimo tego, że wygrał zawody stwierdził, że jego kolega również będzie dbał o zwierzaka najlepiej jak tylko będzie umiał. W książce możemy przeczytać o współzawodnictwie, odpowiedzialności, poświęceniu oraz dużym rozsądku. Mimo, że Franklin jest jeszcze dzieckiem potrafi doskonale sprawiać innym radość. Nie myśli tylko o sobie, zawsze stara się zrobić tak, aby wszyscy mogli być zadowoleni. Czasem nawet poświęci się, aby sprawić przyjaciołom radość. Franklin jest wspaniałym i godnym podziwu żółwikiem. Polecamy.  

/Moderator, Barbara Przeździęk/